ΠΟΙΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΜΑΣ ΕΦΤΑΙΞΕ ΤΕΛΙΚΑ?

Ποιο φεγγάρι σε έχει απόψε αγκαλιά ? 

Ποιον ουρανό να κοιτάζεις? 

Άραγε περνώ απ' το μυαλό σου? 

Είμαι η σκέψη που δεν ήμουν όταν θα έπρεπε?

Πόσο θέλω να σου απαντήσω σε ένα μήνυμα , το γνωρίζεις?

Κάθε βράδυ περνάω εξω απ' το σπίτι σου μα δεν είσαι εκεί..

Κάνω βόλτες στην πόλη, μήπως σε συναντήσω. που είσαι ?

Σε αναζητώ...μα συγκρατιέμαι !

Ξέρεις γιατί? Γιατί μετά θυμώνω, θυμώνω που έγιναν έτσι τα πράγματα, θυμώνω που προτίμησες ένα άδοξο τέλος, θυμώνω που νιώθω πως φοβήθηκες για ακόμη μια φορά..

Δεν σε εκτίμησα σωστά , μα και εσύ το ίδιο...

Έχανα συχνά τα πατήματα μου μαζί σου, όμως πίστευα στην δική σου βοήθεια κι όταν πίστευα , μου την έπαιρνες πίσω...

Ήθελα μαζί να ανακαλύψουμε αυτά που δεν φανταζόμασταν οτι μπορούμε να καταφέρουμε!

Πίστευα στον εαυτό μου εξαιτίας σου!

Εσύ δεν πίστεψες, ούτε σε εμένα, ούτε σε εσένα!

Πονάει..

Πονάει το να είμαι μακριά σου, μα τι να κάνω? Αφού δεν μπόρεσες να μου προσφέρεις τίποτα παρά μόνο στιγμές! 

Δεν πονάει η μοναξιά , αυτή την έχω συνηθίσει, πονάει το να μην έχω εσένα κι εσύ εμένα όπως θα μας άξιζε..

Μα δεν πειράζει καρδιά μου, θα ζήσω μ' αυτό!

Τα λάθη μου πληρώνω..λάθη του παρελθόντος , γιατί για μένα εξακολουθεί να είναι τροχός που γυρίζει κι έτσι ήρθε κι η σειρά μου!

Να σε προσέχεις μιας κι εγώ δεν μπορώ!