ΔΕΝ ΜΕΤΑΝΙΩΝΩ ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ, ΠΟΣΟ ΜΑΛΛΟΝ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ!

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΜΙΑ ΜΑΣΚΑ

Εικόνα
ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΜΙΑ ΜΑΣΚΑ  Δεν είναι η ώρα να μιλήσουμε για θεατρικές παραστάσεις, ούτε για ηθοποιούς που βλέπουμε καθημερινά στις τηλεοράσεις μας να δίνουν συνεντεύξεις, αλλά ούτε και για το πόσοι εργάζονται σκληρά για να έρθει εις πέρας μια θεατρική παράσταση.. Αντιθέτως, κάνω λόγο για τους "ηθοποιούς" της ζωής, για τις τραγελαφικές "παραστάσεις" που παρακολουθούμε κάθε μέρα, στο δρόμο, στο χώρο εργασίας μας, από γνωστούς , από άγνωστους... Όλοι κάποια στιγμή αναρωτιόμαστε , γιατί?  Γιατί λοιπόν να ανεχόμαστε όλους αυτούς που είναι κρυμμένοι πίσω από μια μάσκα? Μερικοί άνθρωποι είναι "σύμμαχοι της υποκρισίας" είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα,  Άλλοι γιατί θέλουν να προβάλλουν έναν εαυτό που θα ήθελαν να έχουν , άλλοι επειδή θέλουν να αποκρύψουν τον πραγματικό εαυτό τους... Η ειλικρίνεια και η απόλυτη κατάθεση εαυτού είναι χαρακτηριστικά που λίγοι έχουν. Μα ακόμη κι όσοι είμαστε κατά της υποκρισίας και του ψεύδους αν αναλογιστούμε ...
Διαβάστε περισσότερα

Στην όψη του μεγάλου μου έρωτα, λύγισες κι εσύ ψυχή μου

Εικόνα
        Μεγαλώνουμε, ωριμάζουμε κι ούτε που καταλαβαίνουμε πως πέρασαν τόσα χρόνια. Έρχεται μία στιγμή που είναι τόσο μοναδική για να μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε πόσα πράγματα έχουν αλλάξει στη ζωή μας , πόσες εμπειρίες έχουμε αποκτήσει , πόσα χάσαμε και πόσα κερδίσαμε. Αυτή η στιγμή για τον καθένα είναι μοναδική, είναι η στιγμή που μας συγκλονίζει , μας προκαλεί σοκ και μπορεί να μας αλλάξει ολόκληρη  τη νοοτροπία μας σε ένα βράδυ.        Αυτή η στιγμή θα μπορούσε να είναι η στιγμή που συναντήσαμε τον μεγάλο μας έρωτα ξανά! Είναι ένας, είναι μοναδικός κι ας πέρασαν τόσα χρόνια..Τον συνάντησες ξανά τώρα για κάποιο λόγο! Για να καταλάβεις τι έκανες τα χρόνια που δεν ήσουν πια κοντά του. Δεν χρειάζεται να δεις ρυτίδες στο πρόσωπο του για να καταλάβεις πόσες μέρες ΔΕΝ το έβλεπες δίπλα σου κάθε πρωί, αρκεί να αντικρίσεις τα μάτια του και θα τα δεις τόσο ίδια με τότε μα και τόσο διαφορετικά.       Πονέσατε, κλάψατε, θυμώσα...
Διαβάστε περισσότερα
..Παίζω με το διακοπτάκι από το πορτατίφ που βρίσκεται δίπλα μου, στο κομοδίνο. Με τέτοια συχνότητα, τέτοιο ρυθμό, που μία βρίσκομαι στο σκοτάδι , μία στο φως. Όπως ακούγεται το κλικ-κλακ απ' το διακοπτάκι , έτσι πόντο-πόντο πάνω στο πρόσωπο μου , τρέχει και το δάκρυ , καθώς αναρωτιέμαι : "Tι έκανε?" "Πώς τόλμησε?"... Οι φίλες μου δεν μπορούν πια να με παρηγορήσουν , ούτε καν δίπλα μου δεν μπορούν να είναι γιατί τις διώχνω, δεν θέλω κανέναν να μου θυμίζει τι έγινε. Μάλλον γιατι ακόμη δεν το έχω συνειδητοπιήσει. Σκέφτομαι..Λες να μου μείνει "τραύμα"? Να με στοιχειώνει σε κάθε μου σχέση? Μπα... τι με νοιάζει το μετά? Τώρα, τώρα τι γίνεται? Σταμάτα να με παίρνεις τηλέφωνο επιτέλους, προσπαθώ να συνειδητοποιήσω τι έκανες.. Πώς να σου μιλήσω σαν να είμαστε όπως πριν? Όχι, μάλλον να μην αξίζεις να σου μιλήσω ποτέ ξανά. Πονάω , μα δεν ξέρω που πονάω πιο πολύ. Νιώθω την καρδιά μου να είναι έτοιμη να βγει εξω απ το σώμα μου, σφίγγω τα χείλη μου αλ...
Διαβάστε περισσότερα