ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΜΙΑ ΜΑΣΚΑ

ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΜΙΑ ΜΑΣΚΑ 

Δεν είναι η ώρα να μιλήσουμε για θεατρικές παραστάσεις, ούτε για ηθοποιούς που βλέπουμε καθημερινά στις τηλεοράσεις μας να δίνουν συνεντεύξεις, αλλά ούτε και για το πόσοι εργάζονται σκληρά για να έρθει εις πέρας μια θεατρική παράσταση..

Αντιθέτως, κάνω λόγο για τους "ηθοποιούς" της ζωής, για τις τραγελαφικές "παραστάσεις" που παρακολουθούμε κάθε μέρα, στο δρόμο, στο χώρο εργασίας μας, από γνωστούς , από άγνωστους...

Όλοι κάποια στιγμή αναρωτιόμαστε , γιατί? 

Γιατί λοιπόν να ανεχόμαστε όλους αυτούς που είναι κρυμμένοι πίσω από μια μάσκα?

Μερικοί άνθρωποι είναι "σύμμαχοι της υποκρισίας" είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα, 

Άλλοι γιατί θέλουν να προβάλλουν έναν εαυτό που θα ήθελαν να έχουν , άλλοι επειδή θέλουν να αποκρύψουν τον πραγματικό εαυτό τους...

Η ειλικρίνεια και η απόλυτη κατάθεση εαυτού είναι χαρακτηριστικά που λίγοι έχουν.

Μα ακόμη κι όσοι είμαστε κατά της υποκρισίας και του ψεύδους αν αναλογιστούμε στιγμές μας θα διαπιστώσουμε ότι κάπου , κάποτε , σε κάποιον στη ζωή μας , δείξαμε κάτι άλλο από αυτό που είμαστε, είτε  συνειδητά είτε ασυνείδητα, πιθανότατα επειδή είχαμε την ανάγκη να γίνουμε αρεστοί από τους άλλους.

Αργά ή γρήγορα , οι άνθρωποι εκείνοι που κρύβονται, υποκρίνονται ή φοράνε τη δική τους μάσκα,  καταλαβαίνουν ότι έχουν χάσει το νόημα της ζωής τους. 

Η ευτυχία (πέρα από την υγεία) είναι αυτή που μας δίνει νόημα στη ζωή και δύναμη για να προχωρήσουμε παρακάτω στις όποιες δυσκολίες βρεθούν.

Όμως εκείνοι οι άνθρωποι που δεν είναι αληθινοί, που έχουν φτιάξει μια εικόνα για να την "πλασάρουν" στους άλλους, εκείνοι που δεν αποκαλύπτουν ορισμένες πτυχές του εαυτού τους ακόμη και στα πιο κοντινά τους  άτομα, δεν είναι ευτυχισμένοι.

Γιατί να τους υποστηρίζουμε έμμεσα σε αυτό που κάνουν? Γιατί να μην είμαστε κι εμείς ειλικρινείς με το να μην τους λέμε ότι κάνουν κακό στον εαυτό τους ? Γιατί να τους αφήνουμε να "κοροϊδεύουν" τον εαυτό τους και ταυτόχρονα εμάς? Ποιος απ' τους δυο το αξίζει?