Eleanna's InterPaper

        Μεγαλώνουμε, ωριμάζουμε κι ούτε που καταλαβαίνουμε πως πέρασαν τόσα χρόνια. Έρχεται μία στιγμή που είναι τόσο μοναδική για να μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε πόσα πράγματα έχουν αλλάξει στη ζωή μας , πόσες εμπειρίες έχουμε αποκτήσει , πόσα χάσαμε και πόσα κερδίσαμε. Αυτή η στιγμή για τον καθένα είναι μοναδική, είναι η στιγμή που μας συγκλονίζει , μας προκαλεί σοκ και μπορεί να μας αλλάξει ολόκληρη  τη νοοτροπία μας σε ένα βράδυ.        Αυτή η στιγμή θα μπορούσε να είναι η στιγμή που συναντήσαμε τον μεγάλο μας έρωτα ξανά! Είναι ένας, είναι μοναδικός κι ας πέρασαν τόσα χρόνια..Τον συνάντησες ξανά τώρα για κάποιο λόγο! Για να καταλάβεις τι έκανες τα χρόνια που δεν ήσουν πια κοντά του. Δεν χρειάζεται να δεις ρυτίδες στο πρόσωπο του για να καταλάβεις πόσες μέρες ΔΕΝ το έβλεπες δίπλα σου κάθε πρωί, αρκεί να αντικρίσεις τα μάτια του και θα τα δεις τόσο ίδια με τότε μα και τόσο διαφορετικά.       Πονέσατε, κλάψατε, θυμώσα...

Ποιο φεγγάρι σε έχει απόψε αγκαλιά ?  Ποιον ουρανό να κοιτάζεις?  Άραγε περνώ απ' το μυαλό σου?  Είμαι η σκέψη που δεν ήμουν όταν θα έπρεπε? Πόσο θέλω να σου απαντήσω σε ένα μήνυμα , το γνωρίζεις? Κάθε βράδυ περνάω εξω απ' το σπίτι σου μα δεν είσαι εκεί.. Κάνω βόλτες στην πόλη, μήπως σε συναντήσω. που είσαι ? Σε αναζητώ...μα συγκρατιέμαι ! Ξέρεις γιατί? Γιατί μετά θυμώνω, θυμώνω που έγιναν έτσι τα πράγματα, θυμώνω που προτίμησες ένα άδοξο τέλος, θυμώνω που νιώθω πως φοβήθηκες για ακόμη μια φορά.. Δεν σε εκτίμησα σωστά , μα και εσύ το ίδιο... Έχανα συχνά τα πατήματα μου μαζί σου, όμως πίστευα στην δική σου βοήθεια κι όταν πίστευα , μου την έπαιρνες πίσω... Ήθελα μαζί να ανακαλύψουμε αυτά που δεν φανταζόμασταν οτι μπορούμε να καταφέρουμε! Πίστευα στον εαυτό μου εξαιτίας σου! Εσύ δεν πίστεψες, ούτε σε εμένα, ούτε σε εσένα! Πονάει.. Πονάει το να είμαι μακριά σου, μα τι να κάνω? Αφού δεν μπόρεσες να μου προσφέρεις τίποτα παρά μόνο στιγμές! ...