Eleanna's InterPaper

Μερικές φορές , όταν με "πιάνει" η επιθυμία μου να απομονωθώ στα ιδιαίτερα μου, ξαπλώνω στο μονό, σιδερένιο, περίτεχνο κρεβάτι μου, που το στολίζει το απαλό πάπλωμα μου με τα ανθάκια και αναρωτιέμαι αν υπήρξαμε σε άλλη ζωή, αν έζησα σε εκείνες τις εποχές που αισθάνομαι ο,τι μου ταιριάζουν. Σηκώνομαι , ανοίγω το ντουλάπι μου και παίρνω από μέσα το vintage φλιτζανάκι μου για να πιω λίγο τσάι. "Ευτυχώς που βγήκε στη μόδα αυτό το στυλ" σκέφτομαι από μέσα μου, καθώς κατάφερα να αποκτήσω ένα τέτοιο κομμάτι για το σπίτι μου, να με παραπέμπει σε όλα αυτά που δεν έζησα! Ξαπλώνω ξανά, κλείνω τα μάτια, τώρα ήρθε η ώρα να ονειρευτώ! Ονειρεύομαι συχνά, χωρίς να χρειαστεί να αποκοιμηθώ...  Τώρα ονειρεύομαι το ξέγνοιαστο πρωινό της οικογένειας μου στο τραπέζι, πριν πάμε στο σχολείο, πριν πάει ο πατέρας στη δουλειά του, την ώρα που ετοιμάζομαι για να φύγω, την καλοσιδερωμένη μακριά μου φούστα και τα καλογυαλισμένα μοκασίνια μου. Η μητέρα έρχεται να μου χτενίσει με τ...

...NA ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ... Σκιζω ενα κομματι χαρτι απο το παλιο παιδικο μου ημερολογιο, εκει που εγραφα τα παιδικα, αγνά μου συναισθήματα...ποιος το περιμενε πως τώρα θα έχω την ανάγκη να γράψω για τον πόνο που έχω στην καρδια μου... φορεσα την μπλουζα σου κι αποψε, εκεινη που δειλα "εκλεψα" μια νυχτα απ" το σπίτι σου για να μου θυμίζει εσένα... Διαβαζω στο ημερολόγιο πως αγαπουσα το Γιωργάκη , τσακώθηκα με την Ελένη γιατί μου έκλεψε το στυλό... εγω εδώ, εχω βάλει και ακούω το "πόσο μου λειπεις".. "Βι αστηκα να μεγαλώσω;" ρωτάω τον εαυτό μου...συγκρατιέμαι, χαμογελάω καθώς θυμάμαι όλες τις πανεμορφες στιγμές που μου χαρισες, μα ξαφνικά ένα δάκρυ κυλάει...μπηκε στο μυαλό μου μια κακή σκέψη...Το τέλος μας! Το τσιγαρο μου σιγα σιγα σβήνει,μαζι με αυτό σβηνουν και τα ματια μου..."πρέπει να κοιμηθείς επιτέλους" κραυγάζω από μέσα μου! Περιμένω να ξυπνησω μετα απο λίγες ώρες και να εχει γυρισει ο χρόνος πισω, τοτε που δεν σε ηξερα...τωρα αρχί...