...NA ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ...
...NA ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ... Σκιζω ενα κομματι χαρτι απο το παλιο παιδικο μου ημερολογιο, εκει που εγραφα τα παιδικα, αγνά μου συναισθήματα...ποιος το περιμενε πως τώρα θα έχω την ανάγκη να γράψω για τον πόνο που έχω στην καρδια μου... φορεσα την μπλουζα σου κι αποψε, εκεινη που δειλα "εκλεψα" μια νυχτα απ" το σπίτι σου για να μου θυμίζει εσένα... Διαβαζω στο ημερολόγιο πως αγαπουσα το Γιωργάκη , τσακώθηκα με την Ελένη γιατί μου έκλεψε το στυλό... εγω εδώ, εχω βάλει και ακούω το "πόσο μου λειπεις".. "Βι αστηκα να μεγαλώσω;" ρωτάω τον εαυτό μου...συγκρατιέμαι, χαμογελάω καθώς θυμάμαι όλες τις πανεμορφες στιγμές που μου χαρισες, μα ξαφνικά ένα δάκρυ κυλάει...μπηκε στο μυαλό μου μια κακή σκέψη...Το τέλος μας! Το τσιγαρο μου σιγα σιγα σβήνει,μαζι με αυτό σβηνουν και τα ματια μου..."πρέπει να κοιμηθείς επιτέλους" κραυγάζω από μέσα μου! Περιμένω να ξυπνησω μετα απο λίγες ώρες και να εχει γυρισει ο χρόνος πισω, τοτε που δεν σε ηξερα...τωρα αρχί...